Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Duo Reges: constructio interrete. Egone quaeris, inquit, quid sentiam? Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Deinde prima illa, quae in congressu solemus: Quid tu, inquit, huc?

Quaeque de virtutibus dicta sunt, quem ad modum eae semper voluptatibus inhaererent, eadem de amicitia dicenda sunt.
An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat?
Polemoni et iam ante Aristoteli ea prima visa sunt, quae paulo ante dixi.

Quo posito et omnium adsensu adprobato illud adsumitur, eum, qui magno sit animo atque forti, omnia, quae cadere in hominem possint, despicere ac pro nihilo putare.

Beatum, inquit.: Quis autem honesta in familia institutus et educatus ingenue non ipsa turpitudine, etiamsi eum laesura non sit, offenditur?
Quare conare, quaeso.: Quid enim mihi potest esse optatius quam cum Catone, omnium virtutum auctore, de virtutibus disputare?
Sed videbimus.: Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.
Etiam beatissimum?: Cuius quidem, quoniam Stoicus fuit, sententia condemnata mihi videtur esse inanitas ista verborum.

Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse.
Est autem eius generis actio quoque quaedam, et quidem talis, ut ratio postulet agere aliquid et facere eorum.
Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat.
Hanc se tuus Epicurus omnino ignorare dicit quam aut qualem esse velint qui honestate summum bonum metiantur.

Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse? Quae sunt igitur communia vobis cum antiquis, iis sic utamur quasi concessis; Bork Piso igitur hoc modo, vir optimus tuique, ut scis, amantissimus. Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas
orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito
consectari.

Eodem modo is enim tibi nemo dabit, quod, expetendum sit, id
esse laudabile.

Ut optime, secundum naturam affectum esse possit.

[redacted]tilio Rufo, cum is rem ad amicos ita deferret, se esse heredem Q. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Transfer idem ad modestiam vel temperantiam, quae est moderatio cupiditatum rationi oboediens. Quod autem ratione actum est, id officium appellamus. Quod eo liquidius faciet, si perspexerit rerum inter eas verborumne sit controversia. Quod iam a me expectare noli. Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur. Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Invidiosum nomen est, infame, suspectum. Minime vero, inquit ille, consentit.